Chronologia Historii Świętych w Dniach Ostatnich

Historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich to przede wszystkim piękna kompozycja duchowych doświadczeń indywidualnych ludzi walczących z pokusami powrotu do nie zawsze dobrego świata, wielu z nich odnoszących zwycięstwa i błogosławionych bliskim, osobistym kontaktem z Bogiem, otoczeniem dobrych przyjaciół, szczęśliwej rodziny i - co najważniejsze - świadomością czystego sumienia oraz satysfakcją płynącą z bezinteresownego służenia Bogu i bliźnim. Historia Świętych w Dniach Ostatnich pokazuje, że Bóg nigdy nie zmienił stylu swojego działania. Tak jak to robił w czasach „biblijnych”, nadal daje ludzkości objawienia przez żyjącego proroka, nadal posyła do nas aniołów, nadal uzdrawia a kiedy trzeba - wskrzesza zmarłych i dokonuje innych cudów.

Lista dat i wydarzeń nie odzwierciedla głębi błogosławieństwa jakim jest Królestwo Boga zarówno dla swoich obywateli jak i reszty świata. Może jednak pomóc w wyrobieniu przez zainteresowanych historią odpowiedniej perspektywy. Dlatego przedstawiam dziś suchy zarys historii Świętych w Dniach Ostatnich (z dodatkiem kilku ciekawostek), podzielony na dekady - od roku 1820 do 2020.

Jak nie trudno zauważyć, im starszy Kościół Jezusa Chrystusa, tym mniej jest zaznaczonych wydarzeń. Nie oznacza to jednak, że na początku było ciekawiej. Do pewnego stopnia historia z pierwszych dekad Kościoła w USA powtarza się w każdym kraju i miejscowości, w których zaczynają gromadzić się Święci: służba aniołów, objawienie Księgi Mormona, osobiste objawienia potwierdzające istnienie i naturę Boga oraz prawdziwość pism świętych, przywrócenie kapłaństwa - upoważnienia i mocy Boga do dokonywania obrzędów i specjalnych błogosławieństw, powołanie lokalnych przywódców, którzy - jeśli są natchnieni i posiadają osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie - są przecież prorokami, budowanie kaplic i świątyń, prześladowania ze strony bliskich a czasem lokalnych polityków czy organizacji, itd.

Raz po raz przez gminę czy okręg Kościoła przechodzi też taka czy inna fala przeciwieństw, która, jak naturalny pożar lasu, pozostawia po sobie najsilniejsze jednostki. Każda kongregacja Kościoła ma swoją unikalną i interesującą historię, ale wszystkie zawierają podobne elementy. Po kilkuletnim już doświadczeniu zaangażowania w służbę w Kościele pewne, niejasne dotąd, wydarzenia opisane w Biblii i Księdze Mormona, zaczynają przypominać nasze własne. Droga do Boga naszych przodków była bardzo podobna do tej, po której przychodzi nam kroczyć teraz - na początku 21 wieku.

- - - -

CHRONOLOGIA

lata 1820.

• wiosna 1820 - 14-letni Józef Smith rozmawia z Ojcem i Jezusem („Pierwsza Wizja”)
• 21-22 września 1823 - wizyta anioła Moroniego
• 18 stycznia 1827 - ślub Józefa Smitha z Emmą
• 22 września 1827 - Józef otrzymuje złote płyty
• grudzień 1827 - początek tłumaczenia Księgi Mormona
• luty 1828 - Martin Harris pokazuje kopie liter ze złotych płyt profesorowi Charlesowi Anthonowi (wypełniając proroctwo z Księgi Izajasza 29:12)
• kwiecień 1829 - kradzież 116 stron manuskryptu (Księga Lehiego)
• 15 maja 1829 - Jan Chrzciciel nadaje Kapłaństwo Aarona Józefowi Smithowi i Olivierowi Cowdery
• maj/czerwiec 1829 - przywrócenie Kapłaństwa Melchizedeka przez starożytych apostołów: Piotra, Jakuba i Jana
• czerwiec 1829 - zakończenie pracy nad tłumaczeniem Księgi Mormona, złote płyty pokazane Trzem, potem Ośmiu Świadkom

lata 1830.

(6 kwietnia - liczba członków Kościoła: 6)

• marzec 1830 - publikacja Księgi Mormona
• 6 kwietnia 1830 - formalne założenie Kościoła Chrystusa
• czerwiec 1830 - powołanie pierwszego misjonarza - Samuela Smitha
• 4 lutego 1831 - powołanie pierwszego biskupa - Edwarda Partridge
• 20 lipca 1831 - objawienie miejsca wybudowania Nowej Jerozolimy
• 3 sierpnia 1831 - poświęcenie ziemi pod budowę przyszłej Świątyni w Missouri
• 16 lutego 1832 - Józef Smith i Sidney Rigdon otrzymują objawienie o trzech królestwach chwały (Nauki i Przymierza - rozdział 76)
• 24 marca 1832 - nasilenie prześladowań, Józef Smith i Sidney Rigdon oblani przez motłoch smołą i pierzem
• 27 lutego 1833 - Józef Smith otrzymuje objawienie zawierające wskazówki dotyczące zdrowia - „Słowo Mądrości” (Nauki i Przymierza - rozdział 76)
• 18 marca 1833 - zorganizowanie Pierwszego Prezydium Kościoła (prorok + dwóch doradców)
• 7 listopada 1833 - pod presją prześladowań członkowie Kościoła zmuszeni są do opuszczenia hrabstwa Jackson w Stanie Missouri
• 3 maja 1834 - podczas konferencji w Kirtland przyjęta jest nazwa „Kościół Świętych w Dniach Ostatnich”
• 5 maja 1834 - Józef Smith prowadzi Obóz Syjonu z Kirtland do Missouri
• 14 lutego 1835 - powołanie Dwunastu Apostołów
• 6 lipca 1835 - zakupienie papirusów zawierających zapiski Abrahama
• 17 sierpnia 1835 - publikacja pierwszego wydania księgi „Nauki i Przymierza” („Doctrine and Covenants”)
• 27 marca 1836 - poświęcenie Świątyni Kirtland
• 3 kwietnia 1836 - w Świątyni Kirtland w obecności Oliviera Cowdery, Józef Smith otrzymuje klucze kapłaństwa od Jezusa, Mojżesza, Eliasza i Eliasa
• 20 lipca 1837 - pierwsi misjonarze docierają do Wysp Brytyjskich
• październik 1838 - Missouri: Bitwa o Rzekę Crooked, ustawa o eksterminacji mormonów, masakra w młynie Haun’a
• 26 kwietnia 1838 - po otrzymaniu objawienia (Nauki i Przymierza 115) przyjęta jest nazwa „Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich”
• 1 grudnia 1838 - Józef Smith i inni przywódcy Kościoła trafiają do więzienia w Liberty (Stan Ohio)
• styczeń 1839 - Święci w Dniach Ostatnich opuszczają Stan Missouri
• 23 lutego 1839 - na błotach Quincy (Stan Illinois) rozpoczyna się budowa przyszłego miasta Nauvoo

lata 1840.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 16 865)

• 15 sierpnia 1840 - objawienie na temat obrzędu chrztu za zmarłych
• 16 grudnia 1840 - Nauvoo otrzymuje prawa miejskie, wkrótce będzie to największe miasto w Stanie Illinois
• 19 stycznia 1841 - przykazanie wybudowania Świątyni w Nauvoo (Nauki i Przymierza - rozdział 124)
• 24 października 1841 - Apostoł Orson Hyde dokonuje w Jerozolimie poświęcenia Palestyny dla powrotu Żydów
• 1 marca 1842 - publikacja Zasad Wiary oraz Historii Józefa Smitha
• 17 marca 1842 - zorganizowanie Stowarzyszenia Pomocy – najstarszej kobiecej organizacji w USA
• 4 maja 1842 - pierwszy obrzęd Obdarowania
• 12 lipca 1843 - Józef Smith otrzymuje objawienie na temat małżeństwa na wieczność (Nauki i Przymierza - rozdział 132)
• 29 stycznia 1844 - Józef Smith zostaje kandydatem na Prezydenta USA
• 7 czerwca 1844 - publikacja Nauvoo Expositor szkalującego Józefa Smitha
• 27 czerwca 1844 - Józef Smith i jego brat – Hyrum zamordowani przez motłoch w więzieniu Carthage
• 30 maja 1845 - mordercy Józefa i Hyruma uniewinnieni
• 4 lutego 1846 - pierwsza grupa Świętych opuszcza Nauvoo (potem USA) - początek Wielkiej Wędrówki „mormońskich pionierów” na Zachód.
• 1 maja 1846 - poświęcenie Świątyni Nauvoo
• 24 lipca 1847 - Prezydent Brigham Young wkracza do Doliny Słonego Jeziora i ogłasza: „To jest to miejsce”
• 28 lipca 1847 - wyznaczenie miejsca na budowę Świątyni Salt Lake City
• 24 stycznia 1848 - członkowie Kościoła w Sutter’s Mill (Kalifornia) odnajdują złoto - początek Gorączki Złota
• czerwiec 1848 - Cud Mew - stado mew ratuje osadników w Dolinie Słonego Jeziora od plagi szarańczy
• 9 października 1948 - Świątynia Nauvoo spalona
• 9 grudnia 1849 - pierwsza Szkoła Niedzielna

lata 1850.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 51 839)

• rok 1847-57 - Założenie ponad 100 kolonii na Zachodzie (obecne Utah, Idaho, Nevada)
• 11 maja 1850 - założenie Misji Skandynawskiej 
• 20 września 1850 - Brigham Young wyznaczony na gubernatora Terytorium Utah
• 28 lutego 1851 - założenie Uniwersytetu Deseret (obecny Uniwersytet Utah)
• 11 lipca 1851 - publikacja Perły Wielkiej Wartości
• 8 listopada 1851 - początek misji Apostoła Parleya P. Pratta w Chile
• 8 kwietnia 1852 - Brigham Young ogłasza Alfabet Deseret - fonetyczny system pisowni języka Angielskiego mający ułatwić imigrantom naukę tego języka
• 29 sierpnia 1852 - praktyka Wielożeństwa ogłoszona do publicznej wiadomości
• 6 kwietnia 1853 - położenie kamienia węgielnego Świątyni Salt Lake - początek budowy
• 11 września 1857 - podczas Wojny Utah (Utah War), bez wiedzy Brighama Younga grupa członków Kościoła z pomocą lokalnych Indian dokonuje masakry wrogo nastawionej grupy osadników zmierzających do Kalifornii w Mountain Meadows (południowa część Utah)

lata 1860.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 61 082)

• 8 lipca 1862 - Prezydent Lincoln podpisuje ustawę anty-bigamiczną
• wiosna 1865 - grupa 200 Indian z plemienia Ute (pod wodzą młodego Black Hawk) rozpoczyna czteroletnią kampanię ataków na osadników w Utah („Wojna Czarnego Jastrzębia”)
• 25 września 1868 - ostatnia zorganizowana grupa wozów pionierów dociera do Doliny Słonego Jeziora - od tej pory imigracja do Utah odbywać się będzie głównie pociągiem
• 10 maja 1869 - połączenie w Utah toru kolejowego ze wschodu z torem z zachodu
• 25 czerwca 1869 - pierwsza grupa Świętych w Dniach Ostatnich dociera do Utah pociągiem (z Missouri River)

lata 1870.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 90 130)

• 12 lutego 1870 - kobiety w Terytorium Utah jako pierwsze w USA otrzymują prawo do głosowania
• 1 czerwca 1872 - publikacja w Salt Lake City pierwszego numeru czasopisma feministycznego „Woman’s Exponent” („Przedstawiciel Kobiet”) w którym feministki w Utah domagają się, między innymi, prawa od rządu USA do praktyki wielożeństwa (publikację zakończono w 1914 roku)
• 20 marca 1875 - chrzest 200 Indian z plemienia Shivwits
• 16 października 1875 - Założenie Akademii Brighama Younga (obecny Uniwersytet Brighama Younga)
• 29 sierpnia 1877 - śmierć Brighama Younga
• 25 sierpnia 1878 - założenie Organizacji Podstawowej (organizacja dzieci)

lata 1880.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 133 628)

• 22 marca 1882 - Kongres USA uchwala anty-poligamiczną Ustawę Edmundsa - początek prześladowań mormońskich poligamistów, który zakończy się w 1890 roku
• rok 1885 - Założenie kolonii w Meksyku
• 17 czerwca 1888 - pierwszy misjonarz udaje się na wyspę Samoa

lata 1890.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 188 263)

• 12 sierpnia 1890 - poświęcenie Japonii dla pracy misjonarskiej
• 24 sierpnia 1890 - Prezydent Wilford Woodruff otrzymuje objawienie z przykazaniem zakończenia praktyki wielożeństwa (a dokładniej - dalszych zapieczętowań/ślubów poligamicznych)
• 6 kwietnia 1893 - poświęcenie Świątyni Salt Lake (jej budowa trwała 40 lat)
• 27 sierpnia 1894 - proklamacja rządu USA przywraca poligamistom prawa obywatelskie
• 4 stycznia 1896 - po 49 latach Terytorium Utah otrzymuje prawa stanowe - Utah jest 45 stanem USA

lata 1900. (pierwsza dekada)

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 283 765)

• 1 stycznia 1904 - pierwszy szpital otwarty przez Kościół (Dr. William Groves LDS Hospital)
• luty 1907 - Apostoł Reed Smoot zostaje Senatorem w Kongresie USA

lata 1910.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 398 478)

• 1912 - pierwsza na świecie elektryczna sygnalizacja świetlna zainstalowana w Salt Lake City (skrzyżowanie Main St. i 200 South) - wynalazek członka Kościoła - policjanta Lestera F. Wire
• jesień 1912 - otwarcie pierwszego semestru Seminarium (lekcje religii dla młodzieży w wieku licealnym)
• 21 maja 1913 - Kościół zostaje pierwszym partnerem i sponsorującym organizację Boy Scouts of America (Kościół całkowicie wycofał się z tej współpracy po rozpoczęciu przyjmowania do harcerstwa osób z zaburzeniami transpłciowymi - trangender z początkiem roku 2020).
• rok 1915 - Członkowie Kościoła otrzymują przykazanie praktykowania poniedziałkowych Domowych Wieczorów Rodzinnych
• 3 października 1918 - prorok Joseph F. Smith otrzymuje wizję odkupienia zmarłych (Nauki i Przymierza - rozdział 138)

lata 1920.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 525 987)

• 3 października 1924 - radio KSL rozpoczyna transmisję Konferencji Generalnych Kościoła
• 1 września 1928 - członek Kościoła, Philo T. Farnsworth demonstruje swój wynalazek - odbiornik telewizyjny
• 15 lipca 1929 - Chór Tabernakulum rozpoczyna cotygodniowe transmisje radiowe dla NBC (potem dla CBS)

lata 1930.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 670 017)

• 7 kwietnia 1936 - Program Wzajemnej Pomocy (doczesnej) rozpoczyna działalność
• styczeń 1937 - w Kapłaństwie Aarona urząd diakona otrzymuje się w wieku 12 lat, nauczyciela - 15 a kapłana - 17
• 24 sierpnia 1939 - Misjonarze ewakuowani z Europy

lata 1940.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 862 664)

• rok 1946 - Powstanie Komitetu Pomocy Lamanitom (Indianom)
• październik 1948 - pierwsza transmisja telewizyjna Konferencji Generalnej Kościoła

lata 1950.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 1 111 314)

• 25 września 1952 - Apostoł Ezra Taft Benson zostaje członkiem rządu Prezydenta USA Eisenhowera

lata 1960.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 1 693 189)

• lipiec 1961 - rozpoczęcie programu „każdy członek misjonarzem”
• marzec 1963 - mężczyźni mogą udawać się na misję w wieku 19 lat
• styczeń 1965 - Podkreślenie praktyki prowadzenia Domowych Wieczorów Rodzinnych

lata 1970.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 2 930 810)

• rok 1971 - Liczba członków Kościoła osiąga 3 miliony
• rok 1976 - Otwarcie Centrum Szkolenia Misjonarzy (MTC) w Provo – Utah (największa na świecie szkoła języków)
• maj 1977 - Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich zalegalizowany w Polsce
• sierpień 1977 - Prezydent Kościoła - Spencer W. Kimball dokonuje poświęcenia polskiej ziemi dla nauczania ewangelii w Ogrodzie Saskim
• 30 września 1978 - Prezydent Kimball otrzymuje objawienie rozszerzające możliwych kandydatów do otrzymania kapłaństwa na mężczyzn pochodzenia afrykańskiego 

lata 1980.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 4 639 819)

• rok 1982 - Członkostwo Kościoła przekracza 5 milionów osób
• rok 1989 - pierwszy członek Kościoła w Polsce powołany na misję (Siostra Urszula Adamska)

lata 1990.

(1 stycznia - liczba członków Kościoła: 7 761 114)

• rok 1991 - poświęcenie kaplicy w Warszawie (pierwszej w byłym kraju bloku sowieckiego) dokonane przez Apostoła Russell’a M. Nelsona (obecny Prorok Kościoła - 2020)
• 23 września 1995 - Prezydent Hinckley odczytuje na spotkaniu Generalnym Stowarzyszenia Pomocy podpisany przez wszyskich żyjących apostołów dokument „Rodzina - proklamacja dla świata” (który później zostaje wręczony rządom krajów i innym przywódcom na całym świecie), zawierający, m.in. następujące doktryny: „Płeć stanowi zasadniczą cechę tożsamości i celu istnienia każdej osoby w jej życiu przed przyjściem na ziemię, podczas życia ziemskiego i w wieczności.”,  „Rodzina jest wyświęcona od Boga. Małżeństwo pomiędzy mężczyzną i kobietą stanowi podstawię Jego wiecznego planu.” oraz ostrzeżenie: „...dezintegracja rodziny sprowadzi na poszczególnych ludzi, społeczeństwa i narody nieszczęścia przepowiedziane przez starożytnych i współczesnych proroków.”
• rok 1997 - Liczba członków Kościoła osiąga 10 milionów.

początek 21 wieku

(1 stycznia 2000 - liczba członków Kościoła: 11 068 861)

(1 stycznia 2010 - liczba członków Kościoła: 14 131 467)

• rok 2018 -

· 16 313 735 członków Kościoła na świecie (w Polsce: 2033)

· 30 536 kongregacji na całym świecie (w Polsce: 14)

· 161 działających Świątyń

· 65 137 misjonarzy na całym świecie

Wzrost Kościoła pod względem liczby członków

Jak głosują Święci w Dniach Ostatnich?

Współcześni prorocy nie wręczają nam list nazwisk i partii na które powinniśmy głosować. Uczą nas jednak poprawnych zasad i zachęcają do wyciągania właściwych wniosków. W świetle nauk zawartych w Biblii, Księdze Mormona oraz współczesnych objawień, łatwiej jest podjąć właściwą decyzję podczas wyborów. Możemy też wiedzieć jakich instytucji, partii i organizacji lepiej nie wspierać. Pomaga nam w tym wiedza o wydarzeniach sprzed milionów lat

Prorok Józef Smith - kandydat na Prezydenta USA

Kościół a polityka

Znajomość podstawowych nauk i praktyk oraz organizacji Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich nie wystarcza, żeby dobrze rozumieć naszą religię. Niektóre, nawet najprawdziwsze informacje - np. doktryny naszej wiary, mogą być bardzo łatwo niepoprawnie zinterpretowane. Istnieje bowiem wiele paradoksów - prawdziwych i pozornych - związanych z członkostwem w Kościele.

Na przykład, kiedy ktoś słyszy, że Święci w Dniach Ostatnich uważają swojego przywódcę za proroka Boga, często pojawia się w umyśle wyobrażenie grupy ludzi pozbawionych własnej inicjatywy, pozostających w bezczynności dopóki nie usłyszą instrukcji od swojego natchnionego przywódcy. W końcu prorok otrzymuje objawienia bezpośrednio od Wszechwiedzącego. Z takim dostępem do nieograniczonej wiedzy po co się samemu zastanawiać co robić. Prorok powie nam wszystko, co powinniśmy wiedzieć. Warto jednak wiedzieć, że zadaniem proroka nie jest podejmowanie za nas decyzji, ale głównie nauczanie poprawnych zasad, z których my sami powinniśmy wyciągać własne wnioski i na ich podstawie decydować co robić a czego nie robić.

W latach 1840. prześladowani przez amerykańskich protestantów i polityków (np. gubernatora Stanu Missouri) „mormoni” zakupili opuszczoną, bagnistą ziemię na zachodzie Stanu Illinois i zbudowali miasto Nauvoo, największe w tym czasie miasto tego Stanu. Pewien lokalny polityk odwiedził Nauvoo i zapytał Proroka a jednocześnie burmistrza miasta - Józefa Smitha jak mu się udało zapanować nad tak dużą grupą ludzi i wprowadzić tak doskonały porządek pośród nich. Dodał jednocześnie, że żadnemu lokalnemu liderowi w Illinois nie udało się czegoś takiego dokonać. Józef odpowiedział, że to wcale nie takie trudne po czym wyjaśnił:

„Ja ich uczę poprawnych zasad a oni rządzą się sami.” (Józef Smith)

Angażowanie się Świętych w Dniach Ostatnich w tworzenie praw i regulacji krajów, w których zamieszkują jest dobrym przykładem obrazującym sposób w jaki nasza religia wpływa na działanie ich członków. Ten artykuł omówi ten aspekt Przywróconej Ewangelii. Najpierw przedstawię konkretne „poprawne zasady” nauczane przez współczesnych proroków a w ostatniej części podzielę się swoimi osobistymi wnioskami jakie ja (i wielu innych członków) wyciągamy z tych nauk.

zaangażowanie w „politykę”

Niektórzy z braci i sióstr w Kościele kibicowali mi w czasach w których aktywnie angażowałem się w sprawy naszego kraju (obecnie to ja kibicuję Bratu Karolowi Wilkoszowi, którego tu - przy okazji - serdecznie pozdrawiam!). Parę razy jednak słyszałem z ust swoich współwyznawców w Polsce (głównie wywodzących się ze środowiska Świadków Jehowy) słowa zniechęcające mnie do angażowania się w „politykę”. Nie lubię tego słowa, bo powiedzenie, że ktoś „interesuje się polityką” brzmi tak, jakby była mowa o jednym z wielu hobby takich jak modelarstwo, kolekcjonerstwo czy słuchanie muzyki. Chodzi tu jednak o coś więcej, coś, do czego zachęca nas sam Bóg - odbieranie władzy niegodziwym i poszerzanie zakresu wolności osobistej dzieciom Boga. Sam Prorok Przywrócenia, poza kierowaniem Kościołem przyjął propozycję kandydowania na Prezydenta Stanów Zjednoczonych a nawet przypłacił to swoim życiem.

Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich od samego początku zachęcał swoich członków do angażowania się w usprawnianie świata w którym żyjemy, także przez zaangażowanie się - jakbyśmy to nazwali - w sprawy polityczne - wspieranie dobrych kandydatów na stanowiska władzy, dążenie do zmiany prawa tak, by obywatele byli wolni i bezpieczni.

Zaledwie jeden rok po założeniu Kościoła, Pan objawił jego członkom swoją wolę odnośnie wykorzystywania naszej osobistej woli:

„Oto bowiem nie przystoi, abym we wszystkim rozkazywał; bowiem ten, kogo zmuszają w każdej sprawie, ten jest leniwym i niemądrym sługą; przeto nie dostaje żadnej nagrody. Zaprawdę, powiadam, że ludzie powinni się gorliwie angażować w dobrej sprawie, i wiele czynić z własnej nieprzymuszonej woli, i czynić wiele prawości.” (Nauki i Przymierza 58:26-27)

Wielu natchnionych przywódców Kościoła podkreślało fakt, że nie przypadkiem Kościół Jezusa Chrystusa został przywrócony w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w państwie w którym jak sam zadeklarował: „...ustanowiłem Konstytucję tego kraju, rękami mądrych ludzi, których wychowałem w tym właśnie celu i odkupiłem kraj przez przelanie krwi.” (NiP 101:80).

W innym objawieniu Bóg powiedział:

„A to prawo kraju, które jest konstytucyjne, podtrzymujące zasadę wolności w zachowywaniu praw i przywilejów, należy do całej ludzkości, i słuszne jest w moich oczach” (NiP 98:5)

Werset ten potwierdza prawdziwe zamierzenia Ojców Założycieli USA, którzy twierdzili, że dążą do stworzenia takiego systemu, w którym jedynym celem rządu jest „podtrzymywanie zasady wolności”.

Dalej, Pan mówi tak:

„A co się tyczy prawa ludzkiego, wszystko, co jest większe lub mniejsze niż to, pochodzi od złego. Ja, Pan Bóg, czynię was wolnymi, przeto, zaiste, jesteście wolni; i prawo takoż czyni was wolnymi.” (w. 7-8)

We wprowadzeniu do rozdziału 98 Nauk i Przymierzy czytamy, że „objawienie to przyszło w rezultacie prześladowania świętych w Missouri”. Skoro wolność członków Kościoła była ograniczona, mimo, że prawo im tę wolność gwarantowało, jak można powiedzieć, że prawo czyni ludzi wolnymi? Wyjaśnienie przychodzi w następnym wersecie:

„Jednakże, gdy rządzą niegodziwi, ludzie lamentują.” (w. 9)

Osobisty stosunek wiernego Świętego w Dniach Ostatnich do takich spraw jak rząd, prawo czy „polityka” nie powinno się ograniczać do powtarzania Dwunastej Zasady Wiary: „Wierzymy w posłuszeństwo królom, prezydentom, władcom i rządom; w przestrzeganie, poszanowanie i poparcie dla prawa.”

Kapitan Moroni - bohater wolności z Księgi Mormona

W Księdze Mormona czytamy historię o przywódcy armii Nefitów, Moronim. Prorok Mormon napisał o nim następujące zdanie:

„Zaprawdę powiadam wam, że jeśli wszyscy ludzie byliby podobni do Moroniego, moce piekielne zostałyby wstrząśnięte na wieki wieków i diabeł nigdy nie miałby władzy nad sercami ludzi.” (Księga Mormona - Księga Almy 48:17)

Tenże Moroni, w obliczu poważnego kryzysu jakim była próba przejęcia władzy przez ludzi chcących pozbawić wolności i głosu jego rodakom stanął na czele „wolnościowców” i „złożył przysięgę, że będzie bronił swego ludu, swego kraju, swej religii i swobód aż do ostatniej kropli krwi.” (Alma 48:13)

Kapitan Moroni nie czekał aż mu ktoś rozkaże, ale z własnej, nieprzymuszonej woli angażował się w dobrą sprawę wolności. Używając modnego niedawno słowa, był on pro-aktywny. Jego zrozumienie łagodności, pokory, oraz innych cech chrystusowych nie prowadziły do błędnego, wręcz fatalnego wniosku, że powinien się poddawać władzy złych ludzi i szanować prawo bez względu na to, czy jest ono sprawiedliwe czy niesprawiedliwe. Moroni kochał Boga, wierzył w Chrystusa i kochał swój naród tak bardzo, że gotowy był dla niego poświęcić swoje życie. A w stosunku do rządu podejmującego złe - jak mniemał - decyzje miał nastawienie nieprzychylne. Pozwalał nawet opanować się negatywnym emocjom:

„I Moroni był rozgniewany, że rząd nie dba o wolność kraju.” (Alma 59:13)

Zanim jednak, w ślad Kapitana Nefitów, zaczniemy organizować zbrojne powstanie, zastanówmy się raczej jak możemy odzyskiwać lub zachowywać wolność kraju w którym mieszkamy. Powróćmy do rozdziału 98 księgi Nauki i Przymierza. Po słowach „gdy rządzą niegodziwi, ludzie lamentują.” (w. 9) Pan daje Świętym następujące przykazanie:

„Przeto pilnie trzeba szukać ludzi uczciwych i mądrych, i popierać wam trzeba ludzi dobrych i mądrych; w przeciwnym razie, cokolwiek jest mniejsze od [tego], pochodzi od złego.” (w. 10)

Członkowie Kościoła otrzymali więc od Boga przykazanie - nie zaledwie brania udziału w wyborach, ale pilnego poszukiwania właściwych ludzi i ustanawiania ich w pozycjach rządzenia. PIlne poszukiwanie dobrych kandydatów nie ogranicza się do przeczytania plakatu wyborczego, czy nawet wysłuchania wylewnego przemówienia przystojnego i elokwentnego polityka i oddania swojego głosu pod wpływem zmanipulowanych emocji. Myślę, że zawiera się w tym przykazaniu konieczność bardziej dogłębnego poznania tematu. W końcu burmistrz i prorok Nauvoo, zanim powiedział, że ludzi powinni się rządzić sami, najpierw podkreślił wagę poznania poprawnych zasad.

Nie sugeruję tu wcale, że jako członek Kościoła zobowiązany jestem do aktywnego zaangażowania w wybraną przeze mnie partię polityczną, czy otrzymania piątki z kursu nauki politycznej. Wystarczy podstawowa wiedza o objawionych przez Boga doktrynach oraz jako-takie orientowanie się w dążeniach i - jeszcze ważniejsze - dotychczasowych skutkach działalności kandydatów na polityczne stanowiska.

Zacznijmy od doktryny:

Wolność, sprawiedliwość i poszanowanie własności

Przywrócone przez Proroka Józefa Smitha prawdy ewangelii Jezusa Chrystusa nie pozostawiają wątpliwości, że wolność jest kluczową wartością. Bez osobistych swobód i wolności dokonywania wyborów między dobrem a złem (a więc także wolności dokonywania złych wyborów) człowiek nie może wzrastać duchowo, zbliżać się do Boga, budować swojego charakteru na wzór charakteru doskonałego przykładu jedynego Człowieka, który chodził po tej ziemi, który nigdy nie popełnił żadnego błędu - Jezusa z Nazaretu.

Wszystko zaczęło się zanim stworzona została nasza planeta. Żyliśmy wtedy z Bogiem, naszym Ojcem i naszą Matką jako duchy (to znaczy, że nie posiadaliśmy fizycznych ciał). W tym życiu przedśmiertelnym wybuchł konflikt między Jezusem a Lucyferem. Obaj chcieli odegrać ważną rolę w Planie Zbawienia jako zbawiciele świata. Ich drogi do celu jakim było zbawienie dzieci Boga różniły się od siebie jednym szczegółem. Była nim zasada wolności.

plan Jezusa

Jezus chciał, żeby każdy człowiek rodzący się na Ziemi posiadał wolną wolę, by sam mógł wybrać, czy będzie żyć w zgodzie z wiecznymi prawami Boga, czy też podąży szeroką drogą nieposłuszeństwa. Ci, którzy będą żyć w zgodzie z wolą Boga, czyli w zgodzie z podszeptami własnego sumienia, mogą liczyć na odkupienie ze swoich grzechów przez Zadośćuczynienie (cierpienie Jezusa za nasze grzechy). Człowiek musi jednak podjąć tę decyzję sam. Nie powinien być do niej zmuszony.

plan Lucyfera

Z drugiej strony, Lucyfer (którego prawdziwą intencją było przejęcie władzy po Ojcu) zaproponował odebranie ludzkości wolności przez zmuszenie nas do posłuszeństwa Bogu. Obietnica Lucyfera (czyli Szatana) przypominała wyborczą obietnicę wielu współczestnych polityków: „odkupię całą ludzkość tak, że ani jedna dusza nie będzie stracona” (Perła Wielkiej Wartości: Księga Mojżesza 4:1).

początek konfliktu o wolność, czyli geneza walki dobra ze złem

Różnica między planem Lucyfera a planem Jezusa polegała na tym, że Jezus chciał dać wszystkim ludziom jednakową szansę, uczynić nas równymi na początku. Jego równość jest wolnością możliwości. Lucyfer natomiast dążył do tego, by wszyscy ludzie byli równi na końcu, a więc otrzymali jednakową zapłatę. Przypomina to różnicę między „sprawiedliwością” a „sprawiedliwością społeczną”.

Ojciec odrzucił propozycję Lucyfera i wyznaczył Jezusa do wykonania najważniejszego zadania w dziele zbawienia ludzkości - namaścił go na naszego Zbawiciela. Szatan zareagował gniewem i zorganizowaniem buntu przeciwko Planu Wolności. W Księdze Objawienia czytamy:

„I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego” (Księga Objawienia 12:7).

Szatan przekonał jedną trzecią dzieci Boga do swoich racji. Stali się oni diabłami i po stworzeniu Ziemi zostali zrzuceni na ziemię, gdzie jako złe duchy kontynuują wojnę o wolność kusząc ludzi do nieposłuszeństwa Ojcu.

Ezra Taft Benson - Apostoł, Sekretarz Agrykultury i Prorok

Ezra Taft Benson, który przewodniczył Kościołowi w latach osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku nauczał, że Wojna w Niebie toczy się dalej tu, na Ziemi. Podkreślał też kluczową zasadę wolności w tym konflikcie dobra ze złem:

"Chociaż wszystkie inne zasady ewangelii również są ważne, to właśnie od kwestii wolności zależało otrzymanie ciała. Znalezienie się po niewłaściwej stronie kwestii wolności podczas wojny w niebie oznaczało wieczne potępienie. Jak więc Święci w Dniach Ostatnich mogą oczekiwać ucieczki od wiecznych konsekwencji stojąc podczas tego życia po niewłaściwej stronie? Wojna w niebie szaleje dzisiaj na ziemi. Kwestie pozostały te same: Czy ludzie będą zmuszani do robienia rzeczy, które inni uważają że są dla ich najlepszego dobra czy też podążać będą za radą proroka i zachowają swoją wolność?" (Ezra Taft Benson)

Dla Apostoła Bensona „zachowanie swojej wolności” jest przykazaniem danym nam przez proroków. Natomiast wspieranie ruchów dążących do pozbawienia człowieka osobistej wolności przez bycie zmuszanym do „robienia rzeczy, które inni uważają, że są dla ich najlepszego dobra” oznacza według niego wspieranie sił wroga, samego Lucyfera.

Komunizm i Socjalizm są przeciwieństwami Planu Zbawienia

Nikogo nie powinno dziwić, że Ezra Taft Benson przez całe niemal życie angażował się w „politykę”. Podczas, gdy był już Apostołem w Kościele, służył swojemu narodowi w rządzie Eisenhowera i wygłosił wiele przemówień nawołujących do opierania się zniewalającym systemom Komunizmu i Socjalizmu, które przeszły do historii jako klasyki literatury wolnościowej. Ostrzegał na przykład:

"Zarówno Komunizm jak i Socjalizm dążą do zniszczenia naszego systemu gospodarczego i zastąpienia go socjalizmem; Sukces tych systemów, czy to przez ewolucję przez Socjalizm, czy też rewolucję komunistyczną lub kombinację obu sposobów, zniszczy nie tylko nasz system gospodarczy, ale również naszą wolność, łącznie z aspektami wolności 'obywatelskiej’” (Ezra Taft Benson)

Inni prorocy również ostrzegali nas przed systemami centralnego planowania. Prezydent Kościoła, David O. McKay powiedział:

„Pod rządami Komunizmu natychmiast tracimy nasze swobody i prawdopodobnie nasze życie.  Pod rządami Socjalizmu swobody tracimy powoli lecz równie pewnie.” (David O. McKay)

Inny Apostoł powiedział:

„Naszymi prawdziwymi wrogami są Komunizm i jego towarzysz - Socjalizm”. „Nigdy nie zapominajmy, że Komunizm i Socjalizm to państwowe niewolnictwo.” (J. Reuben Clark)

Przywódcy Kościoła wyrażali swój surowy osąd o Socjalizmie długo zanim stał się on modnym tematem. Drugi Prorok Przywrócenia z połowy dziewiętnastego wieku powiedział:

„Wysłuchaliśmy dzisiaj wykładu Brata Taylora o czymś nazywanym Socjalizmem. Co mają robić ludzie? Żyć z pracy innych i żebrać? Tylko biedni, niemądrzy i imbecyle nie są w stanie zadbać o siebie samych.” (Brigham Young)

Poniższa wypowiedź Proroka Bensona nie pozostawia żadnych wątpliwości co do braku możliwości pogodzenia doktryn Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich z filozofiami Komunizmu i Socjalizmu. Nie da się jednocześnie być uczniem Chrystusa i socjalistą.

"Groźba Komunizmu jest realna. Groźba Socjalizmu jest jeszcze bardziej realna. Komunizm to więcej niż system gospodarczy, to totalna filozofia życia, ateistyczna i całkowicie przecistawna wszystkiemu co uważamy za wartościowe jako wolny, chrześcijański naród. Żaden prawdziwy Święty w Dniach Ostatnich nie może być Komunistą czy Socjalistą, ponieważ zasady Komunizmu stanowią przeciwieństwo objawionemu słowu bożemu, a także Konstytucji tego kraju, który został ustanowiony przez ludzi, których Bóg Niebios do tego przygotował." (Ezra Taft Benson)

Kogo powinniśmy popierać w wyborach?

Powyższe wypowiedzi (jest ich o wiele więcej) to przykłady nauczania nas „poprawnych zasad” przez proroków Boga. Zgodnie z objawioną wolą Boga: „Oto bowiem nie przystoi, abym we wszystkim rozkazywał”, bo „ludzie powinni się gorliwie angażować w dobrej sprawie, i wiele czynić z własnej nieprzymuszonej woli” (NiP 58:26-27) przywódcy Kościoła Jezusa Chrystusa nigdy nie wskazują swoim członkom na kogo powinni głosować. Bóg naucza nas poprawnych zasad i pozwala nam wyciągać z nich własne wnioski.

Nie zawsze jest to łatwe. Trudno, na przykład odpowiedzieć na pytanie: „Na kogo głosować?”, bo nie tak łatwo jest wiedzieć, którzy z kandydatów na stanowiska władzy są zarówno „uczciwi” i „dobrzy” jak również „mądrzy” (NiP 98:10).

Niestety, kłamliwe media oraz przeciwnicy polityczni uczciwych i mądrych przywódców politycznych najczęściej przedstawiają ich w bardzo negatywnym świetle. Głupotą jest wyrabianie własnej opinii na temat osoby polityka w oparciu o kłamliwe świadectwa, manipulacje i pół-prawdy tych, którzy wspierają ruchy dążące do pozbawienia nas wolności. Na przykład, jednym z powodów dla których większość Amerykanów odmówiła udzielenia swojego poparcia kandydatowi na prezydenta - Józefowi Smithowi Jr. było podkreślanie przez jego politycznych przeciwników faktu, że zaangażowany był w - niemoralną - jak mniemano - praktykę wielożeństwa.

Dlatego na każdym wyborcy, dla którego kwestia wolności osobistej nie jest obojętna, ciąży święty obowiązek odrobienia pracy domowej. Obecnie, z pomocą sieci internetowej nie jest to wcale takie trudne. Na przykład, po przeczytaniu budzącego negatywne mocje nagłówka w gazecie, albo fragmentu cytatu kandydata można samemu odnaleźć całą wypowiedź. W większości przypadków okazuje się, że autor wypowiedzi powiedział coś zupełnie innego niż to, o czym sugerują nieuczciwi dziennikarze. Moim ulubionym przykładem jest nagłówek z fragmentem cytatu pewnego polskiego polityka: „Kocham Rosję.” Wystarczyło otworzyć YouTube, by wysłuchać całego zdania, które brzmiało: „Kocham Rosję a im dalej znajduje się od Polski tym bardziej ją kocham.” Okazało się, że był to fragment wypowiedzi nawołującej do wspierania naszych wschodnich sąsiadów w ich konfliktach z Rosją a nie - jak to sugerowali nieuczciwi dziennikarze - zachęcanie do popierania Rosji.

podsumowanie

Do tego punktu artykułu skupiałem się tylko na suchych faktach. Nauczana przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich doktryna stawia wolność osobistą człowieka jako kluczową zasadę niezbędną do osiągnięcia szczęścia (albo - jak kto woli - niewoli i nieszczęścia). Kościół zachęca swoich członków do walki o wolność nie tylko własną ale również naszych braci i sióstr nie wyznających naszej wiary. Komunizm i Socjalizm są systemami natchnionymi przez siły zła i prowadzą do utraty wolności i zmniejszenie poziomu osobistego szczęścia. Nie można być Świętym w Dniach Ostatnich i jednocześnie Socjalistą. Nie ma prawdziwej wolności bez kapitalizmu, czyli wolnego rynku.

Myślę, że trudno jest kwestionować powyższe stwierdzenia jednocześnie deklarując swoją wiarę w Kościół i jego natchnionych przywódców, którzy są ich autorami.

Każdy członek Kościoła powinien sam wyciągnąć z tego wszystkiego wnioski. Jak już to podkreślałem, Kościół nie wręcza swoim członkom listy instytucji i nazwisk polityków których powinniśmy wspierać. Nie tworzy również czarnej listy tych organizacji i osób, które nie powinny liczyć na nasze wsparcie. Bóg i jego prorocy szanują naszą wolną wolę. Pozwalają nam nie tylko dokonywać właściwych decyzji ale również popełniać błędy z nadzieją, że się z nich czegoś nauczymy. Lepiej jest jednak wybierać to, co właściwe, w przypadku więc rządzących - wspierać tych, którzy dążą do zachowania i poszerzania wolności.

- - -

Pozwolę sobie teraz na podzielenie się własnymi wnioskami, jednocześnie podkreślając, że wywodzą się one tylko i wyłącznie z moich własnych rozważań nad zasadami nauczanymi przez proroków. Inaczej mówiąc - w ciągu prawie 30 lat uczęszczania na kościelne spotkania i nie opuszczenia ani jednej Konferencji Generalnej nie usłyszałem z ust przywódców i innych Świętych konkretnych instrukcji czy stwierdzenia, że takie właśnie wnioski powinienem z tego wszystkiego wyciągnąć. Zapoznanie się z moimi osobistymi konkluzjami może Ci pomóc w wyciągnięciu własnych. Jeśli Twoje są inne od moich, mam nadzieję, że potrafisz to sensownie uzasadnić pamiętając, że jednym z naturalnych następstw poznawania zasad Ewangelii jest korygowanie swoich dotychczasowych opinii i zniesienie złych tradycji. Nie bójmy się kłaść wiedzy od Boga na pierwszym miejscu, bo On jest od nas mądrzejszy.

na kogo NIE głosować i czego NIE wspierać?

Choć nie łatwo jest wiedzieć czy dany kandydat jest właściwy (tym bardziej, że nie jesteśmy w stanie wiedzieć jakie decyzje będzie on podejmował w przyszłości) to dla wielu członków Kościoła JezusaChrystusa zawarte w pismach świętych nauki jak również wypowiedzi wielu współczesnych proroków stanowią bardzo wyraźną odpowiedź na pytania: „Na kogo nie głosować?” i „Czego nie wspierać?”

Zacznę od wyborów lokalnych a skończę na tych mających wpływ na Europę. O decyzjach włodarzy miasta którego jestem mieszkańcem jestem dość dobrze poinformowany. Wiem, na przykład, którzy radni głosowali za podwyżką lokalnego podatku i za próbą zbudowania za moje, między innymi, pieniądze religijnego posągu w centrum miasta. Nie mogą więc liczyć na mój głos w przyszłości.

Jeżeli chodzi o partie polityczne w naszym kraju to sprawa też wydaje się dość jasna. Żadna z tych, które do tej pory podwyższały podatki nie dostanie mojego głosu. Partie zdobywające głosy przez programy socjalne, czyli uczestniczące w grabieży i pozbawiające ludzi wolności nigdy nie uzyskają mojego wsparcia. Najlepiej tak zwane „programy społeczne” opisał w kilku słowach prorok Hunter:

“Państwo odbiera od tych, którzy mają i daje tym, którzy nie mają. Obie grupy utraciły swą wolność. Ci, którzy mają utracili wolność by dawać dobrowolnie, zgodnie z ich wolną wolą i według ich pragnienia. Ci, którzy nie mają utracili swoją wolność, bo nie zasłużyli na to, co otrzymali. Dostali ‚coś za nic’ i nie będą oni doceniać ani tego co otrzymali ani tych, którzy im to dali.” (Howard W. Hunter)

Żyjemy w czasach, w których Socjalizm jest czymś popularnym. Spełniają się słowa Karola Marksa, który powiedział, że demokracja zawsze prowadzi do Socjalizmu. Większość obecnych polityków, szczególnie tych reprezentujących partie cieszące się dużą popularnością odnosi sukcesy właśnie dlatego, że ich obietnice wyborcze przypominają propagandę Lucyfera, twierdzącego, że aby człowiek osiągnął zbawienie czyli szczęście, najlepiej pozbawić go możliwości decydowania, bo władza wie lepiej co jest dla niego dobre. 

Niezorientowani wyborcy nie rozumieją, że godniej i lepiej żyłoby im się w kraju, w którym sami mogą decydować jak wydawać własne pieniądze, niż w kraju, który im te pieniądze odbiera a następnie bohatersko rozdaje to, co pozostało po podzieleniu łupów przez polityków i biurokratów. Większość ludzi nie rozumie, że zamiast wspierania socjalizmu pomagającego biednym, bardziej korzystnie byłoby wspierać wolny rynek w którym potrzebujących byłoby o wiele mniej i mogliby oni liczyć na lepszą pomoc od organizacji prywatnych. Podczas lekcji historii ogarnia nas współczucie dla naszych przodków zmuszanych do odprawiania pańszczyzny nie zdając sobie sprawy z faktu, że obecnie każdy Polak poświęca procentowo więcej czasu pracując na nasze państwo niż nasi chłopscy dziadowie.

Dlatego nie powinno nikogo dziwić, że im bardziej partia jest socjalistyczna, tym większą cieszy się popularnością. Nie daję się więc nabierać na medialną i szkolną propagandę demonizującą mniejsze, cieszące się małą popularnością partie, nazywając je „skrajnymi” i niebezpiecznymi. Nie działa na mnie nawoływanie do trzymania się centrum politycznego spektrum. Wolę się trzymać tego, co prawe i słuszne, nawet jeśli ktoś to umieści blisko prawej strony jakiegoś tam spektrum. Tak jak prawdziwy Kościół Boga stanowi małą większość na mapie religijnej świata, tak samo można się spodziewać, że partie wolnościowe i propagujące wolny rynek również będą należeć do tych mniejszych.

Oczywiście mała popularność danej partii czy ruchu nie gwarantuje, że jej liderzy są uczciwi i mądrzy. Wystarczy jednak zapoznać się z podstawowymi założeniami danej organizacji i odpowiedzieć na pytanie, czy - przynajmniej teoretycznie - dążą one do zmniejszenia władzy państwa i poszerzenia wolności obywateli, żeby wiedzieć, które w ogóle można brać pod uwagę.

Przejdę teraz do tematu Unii Europejskiej i spróbuję pokazać dlaczego, w świetle objawionej wiedzy, nie jestem zwolennikiem tej instytucji.

Jeśli do tej pory kibicowałeś tej EU, nie myśl, proszę, że uważam Cię przez to za wyznawcę Szatana i złego człowieka. Z pewnością robiłeś to z dobrych powodów. Większość Europejczyków (ta liczba zmniejsza się z roku na rok) uważa, że gdyby nie przynależność ich krajów do Unii, nie cieszyliby się swobodą poruszania po naszym kontynencie. Powszechnie uważa się też, że Unia chroni nas przed zaborczymi ambicjami totalitarnej Rosji. Poza tym Unia buduje szosy, biblioteki, chodniki i szkoły.

Czy tak jednak jest naprawdę? Szwajcaria i Norwegia nie są państwami członkowskimi Unii Europejskiej, ale oba te kraje należą do Strefy Schengen - ich obywatele mogą więc swobodnie podróżować i pracować w całej Europie (należącej do Strefy). Otwarte granice nie mają więc nic wspólnego z Unią, ale umową między państwami o Strefie Schengen.

Unia nie broni nas przed potencjalnym atakiem militarnym ze strony Rosji, bo nie jest ona organizacją militarną. NATO, przynajmniej teoretycznie, ma stanowić takie zabezpieczenie. Tak więc obietnica o wyzwoleniu spod jarzma złej Rosji jest po prostu kłamstwem.

Czy Unia daje nam pieniądze? O tym wspomnę później.

Polacy zagłosowali za przystąpieniem naszego kraju do Unii w oparciu o te trzy powyższe obietnice (oraz obietnicy zniesienia cła, która faktycznie została spełniona). Większość z nas nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że traktat akcesyjny, czyli umowa Polski z UE to bardzo skomplikowany i długi, zawierający tysiące stron, dokument.

Przystępując do Unii nie wiedzieliśmy też, że po kilku latach zmieni się diametralnie jej charakter. Po podpisaniu (m.in. przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego) Traktatu Lizbońskiego prawo Unijne bierze górę nad prawem poszczególnych krajów. To oznacza, że Polska i inne narody utraciły ogromną część swojej suwerenności. Przestaliśmy być krajem niepodległym, wolnym. Nie możemy tworzyć własnego prawa, chyba, że jest ono w harmonii z prawem UE.

Często w dyskusjach o Unii Europejskiej pojawia się argument, że Polacy nie zostali zmuszeni do przystąpienia do niej. Może i nie, ale polscy wyborcy zagłosowali za Unią przez kłamliwe obietnice. Oszustwo jest formą agresji. Jeżeli zamówię ze sklepu internetowego buty, a kurier dostarczy mi pudło ze sznurówkami to żaden sąd nie uzna argumentu właściciela sklepu, że przecież nie zmusił mnie do dokonania zakupu.

Księga Mormona zawiera proroctwa o pojawieniu się w czasach bezpośrednio poprzedzających powrót Jezusa na ziemię „tajemnych sprzysiężeń” w które uwikłane będą rządy państw. Historia Unii Europejskiej pokazuje, że jest ona jednym z nich.

Prorok Grant powiedział podczas Konferencji Generalnej w 1942 roku następujące słowa:

„[Szatan] dąży do zniszczenia wolności - ekonomicznej, politycznej i religijnej oraz do zastąpienia jej największą, obejmującą największy obszar i najbardziej kompletną tyranią jaka kiedykolwiek prześladowała ludzkość. Działa on pod tak doskonałym kamuflażem, że wielu nie zdoła rozpoznać ani jego ani jego metod.” (Hebr J. Grant)

Altiero Spinelli jest uważany za jednego z Ojców Założycieli Unii Europejskiej. Był on komunistą, który został wyrzucony z Włoskiej Partii Komunistycznej za zbyt skrajne poglądy. Jest on głównym autorem „Manifestu z Ventotene”. Nawołuje w nim do socjalistycznej rewolucji europejskiej dążącej do stworzenia jednolitego państwa federalnego obejmującego cały kontynent. Oto jego fragmenty:

„Kwestia, która najpierw musi zostać rozwiązana - bez niej bowiem nie jest możliwy żaden postęp - dotyczy ostatecznego zniesienia podziału Europy na państwa narodowe.”

Innymi słowy - Spinelli i jego towarzysze dążyli do obalenia państw, pozbawienia ich niepodległości, możliwości decydowania o własnym losie.

Dalej czytamy:

„Prywatna własność ma być likwidowana, ograniczana, korygowana albo rozszerzana w zależności od sytuacji, nie zaś dogmatycznie, dla zasady.”

budynek im. Alteriero Spinellego - Parlament Unii Europejskiej

Nazwisko Spinellego wygrawerowane jest na budynku Parlamentu Unii Europejskiej w Brukseli. Nie wyobrażam sobie na popieranie czegokolwiek, czego ten komunista był autorem. Więcej na temat Manifestu z Ventotene można przeczytać na Wikipedii.

Wystarczy uważnie obserwować zachodzące w Unii Europejskiej zmiany i zdawać sobie sprawę z wprowadzanych w niej ustaw, by nie mieć wątpliwości, że marzenia Spinellego i innych komunistów się spełniają. Z roku na rok tracimy dane nam od Boga swobody. W wielu krajach rodzice pogodzili się nawet z faktem, że ich dzieci nie należą do nich, ale do państwa, które decyduje nie tylko o tym czego powinny a czego nie mogą być nauczane, co powinni jeść a czego nie, a nawet jaką posiadają płeć i jakie substancje chemiczne powinny być wprowadzane do ich organizmów. Nieposłusznym sądy odbierają dzieci siłą i umieszczają w rodzinach bardziej pokornych obywateli. Wszystko, oczywiście, pod pretekstem uszczęśliwiania ludzi. Założenie jest wręcz diaboliczne - nasi władcy wiedzą lepiej od nas, co jest dla nas dobre.

Dlaczego wielu ludzi w Europie uważa, że Unia Europejska jest czymś pozytywnym? Po części dlatego, że niektóre z decyzji Parlamentu unijnego są faktycznie pozytywne. Ale argument, który najbardziej przemawia do ludzi to twierdzenie, że Unia daje im pieniądze. Jesteśmy przekupiani unijnymi grantami i milionami niebieskich tabliczek przypominających nam na każdym kroku, że gdyby nasz kraj nie należał do UE, wiele szos, budynków czy placów zabaw nie istniałoby.

Skąd jednak Unia Europejska bierze środki na liczne granty? Zapominamy, że są one siłą odbierane nam - obywatelom. Łatwo jest więc zauważyć znak z sumą pieniędzy „od Unii”, a trudniej jest pamiętać, że to własność ludzi, którzy często przez wysokie podatki żyją w finansowej niepewności albo nie mają pracy. Trudno też wiedzieć jak duża część tych grantów jest marnowana przez wielomilionową armię unijnych i państwowych urzędników, którzy - gdyby Unii nie było - produkowaliby coś wartościowego i w ten sposób dokładaliby się do wspólnego dobra.

Odbieranie jednemu człowiekowi jego prywatnej własności by przekazać ją drugiemu jest naruszeniem przykazania z Dekalogu: „Nie będziesz kradł”. Bóg nigdy nie uczynił różnicy między kradzieżą legalną a nielegalną. Ważne jest też, by rozumieć, że osoba biedna otrzymująca socjalną „pomoc” od państwa staje się uzależniona od jałmużny i zniechęcona do podjęcia uczciwej pracy. Zresztą, wielu ekonomistów uważa, że gdyby podatki były niskie (wystarczające na podstawowe funkcjonowanie państwa z armią, sądami, etc.), każdy zdrowy i pracowity mężczyzna sam byłby w stanie utrzymać siebie i swoją rodzinę. Kobiety zaś miałyby swobodę wyboru między karierą zawodową a wychowywaniem własnych dzieci. Obecnie większość kobiet takiego wyboru nie ma, bo państwo musi pobierać podatki, żeby budować żłobki i przedszkola. Przez powiększający się socjalizm, świat obrócony jest do góry nogami.

Rację miał prorok Hunter przypominając, że w takim systemie wszyscy tracą wolność - zarówno okradani z pieniędzy jak również okradani z osobistej godności i motywacji do uczciwej pracy.

Unia Europejska jest jednym z wielu przykładów instytucji, której działanie - według mojego zrozumienia boskich objawień - prowadzi do utracenia przez dzieci Boga osobistej wolności. Innymi przykładami są wspierane przez UE ruchy i organizacje dążące do specjalnych przywilejów przez określone grupy - określoną płeć, narodowość, rasę, religię, filozofię a nawet osoby z zaburzeniami seksualnymi. W wolnym państwie właściciel firmy posiada wolność do zatrudniania osób najlepiej wykwalifikowanych do obejmowanych przez nich stanowisk. Unijni politycy natomiast dążą do ograniczenia wolności kierowania własną firmą. Chcą oni zmusić pracodawcę do kierowania się takimi kryteriami jak płeć, narodowość czy tak zwaną „orientację seksualną”. Wszystko, oczywiście, w imię równości i sprawiedliwości społecznej. Nie zmienia to jednak faktu, że taka polityka jest rasistowska, seksistowska i heterofobiczna.

Tak się złożyło, że dzisiaj rozmawiałem ze pewnym Anglikiem, który powiedział mi, że w jego miejscowości policja może sprawdzać czy przechodzień posiada przy sobie broń pod warunkiem, że kolor jego skóry jest jaśniejszy od określonego. W przeciwnym wypadku oficer narażony jest na utratę pracy pod zarzutem rasowej dyskryminacji. Na szczęście Wielka Brytania wyzwoliła się właśnie spod jarzma Unii Europejskiej. Powiedziałem mojemu rozmówcy: „Mam nadzieję, że wasi przywódcy będą wprowadzać mądrzejsze prawa.”, na co on odpowiedział: „Gorszych od tych wprowadzanych w Brukseli być nie może.”

różnice poglądów między członkami Kościoła

Być może artykuł ten przeczyta kilku z moich znajomych z Kościoła. Dlatego na koniec chciałbym jeszcze dodać, że różnice między moimi poglądami a poglądami politycznymi innych członków Kościoła nie powinny wpływać negatywnie na nasze osobiste stosunki. Każdy z nas rozumie pewne aspekty Ewangelii lepiej a inne gorzej. Każdy z nas ma swoje silne strony i swoje słabości. Mnie interesuje temat wolności, ale znam takich, dla których jest on obojętny, jednocześnie potrafią lepiej ode mnie podążać za wieloma innymi ważnymi zasadami Ewangelii. 

Pomimo naszych różnic, możemy nadal być przyjaciółmi. Aby to było możliwe, musimy umieć ze sobą dyskutować bez obrażania się nawzajem. Kiedy dyskutujemy o Unii, atakujmy nasze poglądy, założenia, wnioski, ale nie siebie nawzajem. Czasami sam miewam z tym problem, choć - na swoją obronę - zwykle staję się nieznośny tylko sprowokowany niesprawiedliwym oskarżeniem pod swoim adresem.

Nade wszystko, jako lud przymierza z Bogiem powinniśmy pamiętać, że jesteśmy tu, na ziemi głównie po to, by nauczyć się odpokutować i przebaczać. Wszystko inne jest tylko dodatkiem.